kiedy powiedziec "zegnaj"?

[marita]

Chcialabym wiedziec co myslicie o eutanacji - czy lepiej pozwolic psu umrzec w sposob naturalny czy tez wiedzac ze nie ma dla niego ratunku lub zycie stalo sie dla psa wylacznie cierpieniem, zdecydowac sie na uspienie go? Czy warto wtedy czekac az pies bedzie mial dolegliwosci, czy tez wiedzac ze choroba jest nieuleczalna, oszczedzic psu cierpien?
Bede wdzieczna za wasza opinie. Marita

[Doberman]

Jeśli choroba byłaby śmiertelna i życie było by już nie tylko wegetacją, a samym cierpieniem, to ja zdecydowałabym się uśpić psa. Myślę, że odszedłby w ten sposób z większą godnością, niż jakby konał miesiącami nie odczuwając już nic prócz bólu...! Jednak sama decyzja czy już jest ten czas jest okropnym przeżyciem.... pożegnać przyjaciela a z drugiej strony ulżyć jego cierpieniu.... ale w pewnien też sposób zadecydować kiedy będzie konieć jego żywota na tym pięknym świecie....! Piszę tak dlatego, że nie dawno (7 miesięcy temu) weterynarz zaproponował, że trzeba uśpić naszą sukę Kaukaza -ma ona 17 lat, na nodze zrobiła jej się dziwna narośl, wet powiedział, że pies w tym wieku może nie przeżyc operacji... żeby ją uśpić, bo pies się męczy. To było straszne , jak myśleliśmy kiedy będzie ten ostatni dzień Berty z nami..., postanowiliśmy o nią zawalczyć, inne psiaki w domu czuły coś tego wieczora, bo były niespokojne,...! Następnego dnia odwiedziliśmy jeszcze innych wetów, zaczęliśmy dawać Bercie różne witaminy wzmacniające, jodynę na tarczyce i takie tam, poszliśmy nawet do znajomych, którzy zajmują się wahadełkowaniem i leczeniem w ten sposób (ostatnia deska ratunku)! Powiedzieli, żeby spokojnie ją zoperować, bo organizm na tyle jest zdrowy i silny, że przetrzyma narkozę....! Tak też się stało. Berta była dzielna, wytrzymała, jak się obudziła, to zaczęłą złowieszczo warczeć na weta !!! No, ale nadal jest teraz z nami.... jest zdrowa, rana się ładnie zagoiła... a Berta wyglada na zadowolona z zycia...!!!

[Ewelina]

Moim zdaniem czasami lepiej podjac ta trudna decyzje, niz pozwolic aby nasz przyjaciel spedzil swoje ostatnie dni w cierpieniu. Jednak taka decyzje nalezy podjac w pelni swiadomie, tak jak napisala Doberman, najlepiej znac opinie kilku lekarzy, bo ludzka rzecza jest sie mylic.

[Psiunia]

Ja rowniez jestem zwolenniczka eutanazji w przypadku jesli zwierze ma sie meczyc. Wazna jest jakosc zycia, a nie jedynie jego przedluzanie. Jesli zwierzak ma tylko funkcjonowac jak przyslowiowe "warzywo", to nie ma to sensu. Moim zdaniem zdawanie sie na nautre i czekanie az zwierze samo zakonczy zycie jest niehumanitarne.

Pozdrawiam,
Psiunia

[Psiunia]

A co sądzicie o eutanazji w przypadku, kiedy nagle zmieniają sie warunki życia wlaściciela zwierzęcia i nie jest w stanie zapenić mu dotychczasowych? I nie widzi możliwości oddania w tzw. "dobre ręce", a prztułek to przysłowiowy "wyrok śmierci" i to powolnej.

Pozdr.
Psiunia

[Ewelina]

Wiesz Magda, juz sie nie raz zastanawialam nad ta kwestia, co byloby lepsze. Dzisiaj sklaniam sie do tego, ze chyba lepsze byloby uspienie zwierzaka, niz gdyby mial trafic do jakis zlych ludzi. Przez pewien czas pomagalam w schronisku dla zwierzat. Nie jestem pewna czy nie byloby lepiej dla niektorych z tych zwierzat, gdyby odeszly nie zaznawszy przynajmniej czesci cierpien. Zajmowalam sie tam glownie kotami, i najgorzej bylo, gdy trafial dorosly kot, dotad wypieszczony i wykochany, z cieplego domu trafial do schroniska, w ktorym ciezko mu bylo znalezc wlasny kąt. Dlatego ciezko mi w 100% powiedziec co bym zrobila, gdybym sama znalazla sie w takiej sytuacji, ale rozumiem ludzi, ktorzy w ostatecznosci sklaniaja sie do takiego rozwiazania.

[ValdeQ]

Z drugiej strony - zwierzę zawsze chce żyć, nawt podle, ale chce.

Nie znam udokumentowanych przypadków samobójstwa psa czy kota.

[Ewelina]

Wiem, i wlasnie dlatego bardzo ciezko jest mi opowiedziec sie w pelni na tak lub nie. Zdarzaly sie przypadki, kiedy dom znajdowal zwierzak, ktory wg wszystkich znakow na ziemi mial zostac na zawsze juz w schronisku. Rzadko miala miejsce taka sytuacja, ale jednak. Czasami zwierzak byl zabierany i oddawany, kilkakrotnie nawet; jednak w koncu zjawial sie ktos , kto zabral go na zawsze.
Niestety zdarzalo sie tez, ze wracaly do nas zwierzaki w takim stanie, ze mialam ochote zwyczajnie udusic jego "opiekuna". Rece opadaly w wielu przypadkach, i te historie czasem konczyly sie wlasnie uspieniem zwierzaka.
Wlasnie wtedy zastanawialam sie, czy nie byloby lepiej, gdyby taki zwierzak usnal duzo wczesniej, jednak to bardzo trudna decyzja

[marita]

dzieki wszystkim za udzial w dyskusji o eutanazji. Fakt, trudno zdecydowac kiedy zakonczyc zycie zwierzaka - moj wetek mi powiedzial zeby wtedy popatrzc zwierzakowi w oczy i posluchac co sie czuje we wlasnym sercu - ze wtedy sie wie czy jest juz czas. Moze wlasnie ma racje? Mialam okazje opiekowac sie kotem z przewleklym zapalenien okreznicy i on chcial zyc, ale meczyly go ciagle bole - i dal sie wyleczyc choc trwalo to szalenie dlugo. Ale widac bylo w jego oczach apetyt na zycie, chec walki - tyle ze cierpial z powodu choroby. Bylo dosc wczesnie ze nie stracil nadziei i to nas trzyamlo i jego tez! Marita

[Shar Peika]

Ja uważam , że jeśli dla psa nie ma ratunku i ma umierać w cierpieniach , to lepiej go uśpić

Pozdrówka

[Asiek]

Mój kolega niedawno uśpił psa....z czystej koniecznoci. Miał 16 lat i już bardzo się męczył.
....All dogs goes to heaven....

[mrówcia]

Mój piesek zdechł w maju tamtego roku.Miała raka żołądka i płuc. Wogóle nie chciał nic jeść ,a jak napiła się wody to wymiotowała.Poszłam do weterynarza i kazałam dać jej zastrzyk bo myślałam że jej to pomoże , ale wcale nie pomogło .Bardzo się męczyła i czasami załuje że nie skróciłam jej cierpienia.

[AdamP]

Nigdy Wiem jak mój pies walczył o życie a ja bym miał go zabić nigdy

[ela]

Odszedł nasz wspaniały Ariedle Terier.Miał niespełna 12 lat.Wydawało się,że jest w dobrej kondycji,miał tylko narośł między palcami,krwawiła i Bodżuś nie mógł swobodnie chodzić.Nasz wet nie podjął się operacji,powiedział,że to rak.pojechaliśmy do dobrej lecznicy ale niestety przy podawaniu narkozy Piesio odszedł.Wyjątkowo był przy tym mój mąż.Nie był przy żadnym poważniejszym zabiegu ale przy tym właśnie.
Czekałam na dworze,bo operacja miała potrwac godzinę.Po 15 minutach wyszedł mąż...płakał."Nie mamy Bodżusia" powiedział tylko.Gdy weszłam
leżał taki puszysty....Była reanimacja podobno podano tyle narkozy,co dla jamnika..Niewydolność płucna.Gdy czytam,że trzeba było popatrzeć w oczy,zapytać....Gdybyśmy nie robili tej operacji dziś na pewno żyłby.Czy to grzech ,że serce nas boli tak mocno.....a pustka jest nie do zniesienia.Nigdy więcej psa -mówi mój mąż.Już nie chcę tego przeżywać.Bardzo kochali się wzajemnie.Wszyscy kochaliśmy Bodżusia.

[cogar]

Bardzo mi przykro. To boli jak ktoś z rodziny odchodzi. Świeczka dla małego [^]. Na pocieszenie mogę powiedzieć, że podobno wszystkie psy idą do nieba.
On na pewno tam trafił.