Odszedł nasz Biruś

przez **Seko** 7 gru 2007, o 14:22

W poniedziałek 03.12.2007 r. odszedł nasz piesek. Przez szesnaście lat obdarzał nas swoją przyjaźnią, wierniścią, miłością. Był czarno-białym mieszańcem foksteriera. Przez lata chorował na padaczkę, której atki miewał kilka razy w miesiącu. Jednak zmogła go niewydolność nerek. Za namową weterynarza podjęłliśmy decyzję o eutanazji. Trzymałem Go na rękach, kiedy otrzymał pierwszy zastrzyk. To było dla mnie wstrząsające przeżycie. Cały czas prześladuje mnie pytanie: czy pomogłem ukrócić cierpienia naszego pieska, czy przyłożyłem ręki do uśmiercenia przyjaciela? Gdziekolwiek jesteś Birusiu, przebacz...

**Szukasz czegoś dla swojego pupila?**

Zapraszamy do naszego Sklepu Psiaki.pl
Znajdziesz tam atrakcyjne produkty dla zwierząt. Wszystko, czego potrzebujesz, dla psa, kota i innych zwierzaków.

przez **Anashar** 7 gru 2007, o 15:03

Czasami trzeba wybrać mniejsze zło. On już nie cierpi i to jest najważniejsze. Niestety medycyna medycyna weterynaryjna nie stoi na takim poziomie aby dało się wykonać przeszczep nerek, nic nie mogli zrobić. To było jedyne słuszne wyjście.

Za Twojego przyjaciela (*)

przez **Seko** 7 gru 2007, o 18:46

Dziękuję za słowa pocieszeni. Jednak nie mogę poradzić sobie ze smutkiem, który wypełnia mnie całego. Jakże ciężko wraca się do domu ze świadomością, że nie ma już w nim przyjaciela. Klucz..., zamek..., klamka... i pustka. Nie ma radosnych szczeknięć, nie ma ciepłego języczk na mojej dłoni, nie ma ponaglania do wyjścia na spacer... Zostały nieprzespacerowane wspólnie ścieżki, nieprzebiegane łąki, nieaportowane kije... i to nieustające pytanie: czy nic innego nie można było zrobić? Z moim pieskiem na ostatni spacer wychodziłem około godziny 23. Każdego wieczoru również wychodzę o tej porze z domu, wędruję naszymi parkowymi ścieżkami i opowiadam Birusiowi, co wydarzyło się w ciągu dnia. Niekiedy krzyczę w noc imię mojego ukochanego pieska, ale nikt do mnie nie podbiega...
Birusiu, będę żył tak, żeby zasłużyć na przekroczenie tęczowego mostu, na którym się spotkamy. Czekaj na mnie piesku

przez **Anashar** 7 gru 2007, o 19:37

To normalne, że Ci ciężko a serce boli bo nie ma przy Tobie Birusia. Ale czy za to nie zastanawiałeś się, by dać dom innemu pieskowi? By temu innemu uratować życie? Wiem, że to ciężka decyzja. Ale to nie ma być zapełnienie pustki po utraconym przyjacielu, bo ta zostanie na zawsze. To jednak możliwość dania szansy bezdomnemu zwierzęciu na szczęśliwe życie.