Psiaki.pl

Wczoraj o 13:55 pożegnałem swoją ukochaną sunię Dairę, owczarka niemieckiego, która był ze mną 13,5roku, została pustka, ból i wspomnienia tych wspaniałych lat kiedy Ona była z nami. Umierała w domu na naszych rękach do końca otoczona miłością i do ostatniej chwili świadomości słyszała że jest ukochanym tym jednym jedynym psiakiem na świecie. och jak boli..........

wiem......
trzymaj się

Bardzo mi przykro...

Trzymaj się.

Niech pocieszeniem dla Ciebie będzie, że Twój pies do końca czuł się kochany. Teraz już hasa gdzieś po niebieskich łąkach, jest znów młoda i zdrowa. Wyobrażam sobie, jak musi boleć rozstanie, sama mam suczkę, która dobiega już do 10 lat i bardzo boje sie tego, co kiedyś nastąpi.
Wiem, że żadne słowa w takim momencie nie pomogą, ale trzymaj sie, jesteśmy z Tobą

[*]
Nie wyobrażam sobie jak musicie cierpieć. Nasza Sara ma już 10 lat, jest schorowana i na samą myśl, że może umrzeć płaczę po kilka razy dziennie. A nie wyobrażam sobie co będzie... Trzymajcie się wszyscy

Dziękuję Wam bardzo za słowa otuchy, wiem że nie zwrocą mi jej ,ale zawsze pomogą przetrwac

Tak bardzo mi przykro ...
Ja mam Rex-a dopiero 9 mieś. i nie wyobrażam sobie życia bez niego ...
A co dopiero musisz ty czuć mając psa 13,5 roku
O Boże jakie to przykre

Tak mi przykro. Nie było mnie na forum parę miesięcy i tu tyle smutnych wiadomości. Zawsze będzie w Twojej pamięci, ale te pierwsze chwile bez ukochanego zwierzaka są straszne. Trzymaj się.

Mam małą Mikę, ślicznego szczeniaczka, który wyrosnie na wspaniałego owczarka, jednak bol po stracie Dairy nie zelżał, wszędzie widzę ukochany pyszczek, każde miejsce podczas spacerow z mała kojarzy się mi z Dairą, nie wiem czy nie za szybko zdecydowałem się na nowego psiaka

Artur napisał(a):Mam małą Mikę, ślicznego szczeniaczka, który wyrosnie na wspaniałego owczarka, jednak bol po stracie Dairy nie zelżał, wszędzie widzę ukochany pyszczek, każde miejsce podczas spacerow z mała kojarzy się mi z Dairą, nie wiem czy nie za szybko zdecydowałem się na nowego psiaka

Na początku, na pewno wszędzie będziesz widział wszędzie swoja sunię, ale czas leczy rany. Po pewnym czasie nowy piesek też stanie się dla Ciebie kimś bliskim i waznym. Wiadomo, że nie od razu, ale z nowym psiakiem na pewno będzie łatwiej pokonać ból.
Trzymaj się.

Dzisiaj mija 4 tygodnie od jej odejścia, bol pozastał niezmieniony, tak bardzo nam jej brakuje

możemy podać sobie ręke..
w nocy z czwartku na piątek odszedł mój kochany maleńki Fuksik... był ze mną ponad 9 lat... a żył dokładnie 9 lat i 4 miesiące....
myślałam że umrę razem z nim tej nocy... tak cierpiał a nikt nie mógł mu pomóc... mimo reanimacji... nie udało się go uratować..

w tej chwili - a minęło ratpem kilka dni - wiem, że życie bez czworonoga jest niepełne...
szukamy jakiegoś pieska i wiem że nie zastąpi on Fuksa, ale wypełni wielką dziurę w sercu

Fuks jest na szczęście blisko i codziennie patrząc z okna myślę o nim...

łzy cisną się do oczu ...

W pełni Cię rozumiem, śmierć psa to potworny bol dla wlaściciela, mimo że jestem facetem nie mogę się otrząsnąc po śmierci mojej Dairuni

nowa sunia jest..

ona nam (chyba bardziej mi )nie zastąpi Fuksika....
ale na pewno przyniesie wiele radości...

wiem o czym piszesz........

Figa, łobuziara jest na każdym kroku, tak ją energia rozpiera....... Dobrze, ze jest.

Alma zawsze zajmuje wielką część mojego serca..........i jest zawsze gdy ją przywołam........( ależ za nią tęsknię.......)